در این اثر، ٢٤فیلم کوتاه چهار و نیم دقیقه‌ای می‌بینیم که با جان‌بخشی به تصاویر ثابت آن هم از طریق تکنیک پرده سبز شکل گرفته است. این تصاویر ثابت اغلب عکس‌هایی هستند که کیارستمی در طول ٤٠سال عکاسی کرده است. او 2فیلم نخست این اثر را در مسترکلاسی که سال٢٠١٥ در جشنواره فیلم مراکش برگزار کرد، برای حضار به نمایش گذاشت.
اما 8ماه پس از آن از دنیا رفت و تکمیل این پروژه به پسر بزرگ او، احمد کیارستمی واگذار شد. به گزارش همشهری، این اثر که این روزها در نیویورک درحال اکران است، در بزرگداشت‌هایی که جشنواره‌ها و رویدادهای شاخص بین‌المللی تاکنون برای عباس کیارستمی برگزار کرده‌اند، به نمایش درآمده است و منتقدان و فیلمسازان مختلفی هم به ستایش آن پرداخته‌اند.
گاردین به بهانه نمایش این فیلم در هفتادمین جشنواره کن، آن‌را پایان باشکوهی برای حضور عباس کیارستمی در جشنواره کن توصیف کرد. ژان بروکس منتقد سایت گاردین نیز در یادداشتی درباره این اثر نوشته‌است: «کیارستمی رفته اما آثارش زنده هستند. ضمیر ناخودآگاه او، به‌نظر من، همه‌مان را مبتلا کرده‌است.»
عباس کیارستمی هم درباره این فیلم چنین گفته بود: «نقاشان تنها یک فریم از واقعیت را ثبت می‌کنند و نه هیچ‌چیز پیش و پس آن. در فیلم ۲۴فریم، تصمیم گرفتم از عکس‌هایی که در طول این سال‌ها گرفتم استفاده کنم و چهارونیم‌دقیقه را از آنچه تصور می‌کردم، پیش و پس از هر عکس رخ داده را نیز در آن قرار داده‌ام. نخستین بار هنگامی که مشغول فکر درباره آثار نقاشان بزرگ پیش از اختراع سینما بودم، ایده فیلم ۲۴فریم شکل گرفت.
درباره شوق نقاشان آن دوره برای ثبت واقعیت با تمام دقت فکر کردم که این سطح از دقت، در آثار نقاشانی چون «شکرچیان در برف» از پیتر بروگل و «خوشه‌چین‌ها» اثر ژان‌فرانسوا میله مشهود است. نقاش در اینجا یک فریم از واقعیت را ثبت می‌کند، نه هیچ‌چیز پیش و نه هیچ‌چیز پس از آن. فیلم ۲۴فریم با اندیشه در نقاشی‌های تاریخی و درون‌ساز آغاز شد و عکس‌هایی که خودم در طول سال‌ها گرفته بودم، به تکامل رسید. هر یک از این فریم‌ها در واقع 4دقیقه و 30ثانیه از آن چیزی است که تصور کردم پیش و پس از ثبت هر عکس روی داده است». ساخت ٢٤فریم به‌دلیل بیماری کیارستمی ناتمام ماند و فرزند بزرگ او آن‌را به اتمام رساند.
احمد کیارستمی در گفت‌وگویی درباره این اثر یادآور شد: «پدرم همواره می‌گفت عکاسی را بیشتر دوست دارد، چرا که نیازی به داستان گفتن ندارد. این فیلم در واقع نقطه تلاقی عکس‌ها، فیلم‌ها و اشعار پدرم است و من آن را شبیه کتاب شعری می‌بینم که هر وقت بخواهم می‌توانم آن را باز کنم، به هر صفحه‌ای که می‌خواهم بروم و تنها یک یا 2صفحه را بخوانم.»
نظر شما